Οι 5 Νόμοι του Χάους & οι 3 Εξισώσεις της Πρακτικής Μαγείας

Αρκετά χρόνια τώρα η επιστήμη αδιαφορεί για τη φιλοσοφία και την πρακτική της μαγείας. Σήμερα όμως, ένα καινούριο μοντέλο αντίληψης επιδιώκει το πάντρεμα ανάμεσα σ’ αυτούς τους δύο «εχθρούς». Η Βάγια Ψευτάκη μεταφράζει και μας παρουσιάζει τους Πέντε Θεμελιώδεις Νόμους της Χαοτικής Μαγείας του Peter J. Carroll που μέσα από τη σύγχρονη φυσική και τα μαθηματικά καταφέρνει να περιγράψει την επιστημονικότητα της μαγείας.


Οι 5 Νόμοι του Χάους & οι 3 Εξισώσεις της Πρακτικής Μαγείας


Πρόσφατα αποδείχτηκε πως είναι πιθανή η ενσωμάτωση των αρχαίων αντιλήψεων για τον Ανιμισμό και τον Πνευματισμό σε καινούριες, ριζοσπαστικές, επιστημονικές και ψυχολογικές ανακαλύψεις, δημιουργώντας κάτι απλούστερο, ισχυρότερο και ασφαλώς κομψότερο, αυτό δηλαδή που σήμερα ονομάζουμε θεωρία της Χαοτικής Μαγείας.
Καταρχήν, για να εξηγήσουμε πλήρως και σωστά τη θεωρία αυτή, είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για τον αιθέρα.
Σε γενικές γραμμές είναι πολύ πιο εύκολο να πούμε τι ακριβώς είναι ο αιθέρας παρά να επιχειρήσουμε να αποσαφηνίσουμε από τι υλικό ή από τι είδους ενέργεια αποτελείται. Εν τέλει, το μόνο πραγματικά που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιγράψουμε τη φαινομενική συμπεριφορά του.
Ο αιθέρας λοιπόν συμπεριφέρεται σαν μια μορφή πληροφορίας που απορρέει από καθετί υλικό με τρόπο τέτοιο ώστε να είναι στιγμιαία παντού διαθέσιμος, ενώ ταυτόχρονα έχει τη δύναμη να επηρεάζει τη συμπεριφορά από διαφορετικά κομμάτια ύλης.
Κατά μία έννοια, φαίνεται ότι είναι γενικά ανάλογος με αυτό που ονομάζουμε μορφογενετικά πεδία ή, αλλιώς στη φυσική, άτοπα γεγονότα (non local events).
Μέσα από το μοντέλο της Χαοτικής Μαγείας μπορούν να αποδοθούν στην πραγματικότητα οι ιδιότητες του αιθέρα, όπως και μέσα από το μοντέλο της φυσικής το σύμπαν έχει τις ιδιότητες που εμείς αποδίδουμε στην ενέργεια.
Προσέξτε όμως! Και τα δυο αυτά παραδείγματα περιγράφουν απλώς τις εμπειρίες και τις παρατηρήσεις μας. Οι μάγοι και οι επιστήμονες δεν θα έπρεπε ποτέ να θεωρήσουν το ένα ή το άλλο μοντέλο ως την απόλυτη αλήθεια!
Μέχρι στιγμής η θεωρία της Χαοτικής Μαγείας περιγράφει την ποιότητα, δηλαδή την ουσία και το περιεχόμενο των φαινομένων. Ωστόσο, τα αποτελέσματα της Χαοτικής Μαγείας είναι μετρήσιμα, αποτελώντας καινοτομία ικανή να στηρίξει την ευρύτατα διαδεδομένη σήμερα επιθυμία για ένωση της μαγείας και της επιστήμης…

Η Μορφοπλαστική Δύναμη του Αιθέρα
Κάπως έτσι φτάνουμε στη διατύπωση των αρχικών, θεμελιωδών νόμων της Χαοτικής Μαγείας:
Ο πρώτος νόμος της Χαοτικής Μαγείας είναι ότι όλη η ύλη απορρέει αιθέρα, ο οποίος αποτελείται από πληροφορίες –ή τις μεταφέρει– σχετικά με την ύλη από την οποία προήλθε.
Ο δεύτερος νόμος είναι ότι ο αιθέρας είναι ά-τοπος –δηλαδή δεν βρίσκεται κάπου συγκεκριμένα– μέσα στο χώρο. Είναι στιγμιαία διαθέσιμος οπουδήποτε.
Ο τρίτος νόμος είναι πως ο αιθέρας έχει μια μορφοπλαστική επιρροή στη συμπεριφορά της ύλης, εφόσον έχει συγγένεια ή ομοιότητα με την ύλη από την οποία είχε απορρεύσει, έχοντας την τάση να κάνει τη συμπεριφορά και των δύο (αιθέρα και ύλης) περισσότερο όμοια.
Προσέξτε τώρα! Δεν μπορούμε να ανιχνεύσουμε τον αιθέρα, εκτός από την περίπτωση που υπερβαίνει το μορφοπλαστικό αποτέλεσμα, όπως περίπου η βαρύτητα μπορεί να ανιχνευθεί μόνο μεταξύ σωμάτων και το φως μπορεί να αναγνωριστεί μόνο μέσω της απορρόφησής του.
Είναι αυτός ο συνδυασμός (coupling) ανάμεσα στην ύλη και στον αιθέρα που προκαλεί αυτό που εμείς αποκαλούμε φυσικοί νόμοι και φυσικές σταθερές του σύμπαντος.
Ο συνδυασμός (coupling) μπορεί να παραμένει στη σφαίρα των πιθανοτήτων, αλλά πολλά από τα πιο απλά και «μηχανικά» γεγονότα έχουν μεγάλη πιθανότητα συμβιβασμού με τον κανόνα. Κι όμως, κάθε γεγονός είναι χαοτικό, παρόλο που διέπεται από κάποιο διαμορφωτικό μοτίβο…

Αιθερικά Μοτίβα & Χαοτικός Χρόνος
Ο τέταρτος νόμος είναι πως ορισμένες φορές ο αιθέρας συνδυάζεται (couple) με τον εαυτό του για να δημιουργήσει αιθερικά μοτίβα που αντιστοιχούν στο πιθανόν παρελθόν και μέλλον οποιασδήποτε στιγμής.
Αυτά τα μοτίβα δεν καθορίζουν εντελώς το μέλλον (ή το παρελθόν), καθότι η ένωσή τους (coupling) με την ύλη είναι γεγονός πιθανολογικό, και μόνο ένα από τα πιθανά μοτίβα θα υφίσταται ως η πραγματική μελλοντική κατάσταση.
Έτσι, η συμπεριφορά της ύλης –και ιδιαίτερα σε πολύπλοκα συστήματα– παραμένει εν μέρει χαοτική.
Συνεπώς, δεν θα πρέπει να πέφτουμε στην παγίδα που στήνει η μνήμη ούτε στην προσδοκία μας για πραγματική ύπαρξη του μέλλοντος και του παρελθόντος.
Μόνο η παρούσα στιγμή υφίσταται πραγματικά, και κάθε στιγμή του παρόντος διέπεται από το δικό της μοναδικό παρελθοντικό και μελλοντικό μοτίβο.
Το πρόβλημα τώρα, που συχνά κανείς δεν αναγνωρίζει, είναι ότι οι αρχικές συνθήκες ενός αόριστου γεγονότος δεν μπορούν να ανακληθούν, αφού αυτό έχει ήδη γίνει! Γι’ αυτό θα πρέπει να αποδεχτούμε όλες τις πιθανές αρχικές συνθήκες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο φαινομενικό αποτέλεσμα.
Ωστόσο, η λογική μας τείνει να δημιουργεί μια ψευδή σιγουριά σχετικά με τις αιτίες των γεγονότων χρησιμοποιώντας αντίστροφα τις αιτιολογικές συνδέσεις.
Η αίσθηση που έχουμε για την ιστορία είναι τελείως βλακώδης! Η ιστορία είναι το ίδιο αόριστη όπως και το μέλλον…

Η Μυστική Σχέση: Σκέψη – Αιθέρας – Φαινόμενο
Τέλος, ο πέμπτος νόμος είναι ότι τα νοητικά γεγονότα –ως υλικές δομές– είναι δυνατόν να απορρέουν και να ενώνονται (coupling) με τον αιθέρα.
Έτσι, για παράδειγμα, κάτω από κατάλληλες συνθήκες, μια σκέψη ή ο οραματισμός κάποιου φαινομένου μπορεί να δημιουργήσει ένα αιθερικό μοτίβο που συνδέεται (couple) με το συγκεκριμένο φαινόμενο με αποτέλεσμα να αλλοιώνει τη συμπεριφορά του.
Ή πιο απλά: η σκέψη –μέσω του αιθέρα– μπορεί να επιδρά στην ύλη ή ακόμα και να την αλλάζει!
Αντιστρόφως, ο αιθέρας από κάποιο φαινόμενο μπορεί να ενωθεί (couple) με τη σκέψη μας επηρεάζοντάς την, έτσι ώστε να παρέχει «μαντικές» πληροφορίες…
Μαντικές στη συνειδητή αντίληψή μας, αφού στην πραγματικότητα διαισθητικά και ασυνείδητα γνωρίζουμε τους άπειρους μικρούς παράγοντες που διαμορφώνουν τη ροή των άμεσα μελλοντικών γεγονότων.
Αυτοί οι πέντε νόμοι είναι το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς για να περιγράψει την απανταχού παρουσία των φυσικών νόμων του σύμπαντος και την προφανή περιστασιακή καταπάτησή τους από χαοτικά και μαγικά γεγονότα.
Την ίδια στιγμή, οι πέντε νόμοι υπονοούν την ύπαρξη ενός ρεαλιστικού ορίου στη δύναμη και την ποικιλία των εσωτερικών επιρροών, ενώ επιβεβαιώνουν ότι το σύμπαν είναι από μόνο του ένα μαγικό φαινόμενο!
Η τηλεπάθεια, για παράδειγμα, υφίσταται εξαιτίας του ίδιου μηχανισμού που κρατά την ταχύτητα του φωτός σε μια συγκεκριμένη τιμή. Η τηλεπαθητική σύζευξη (coupling) είναι λιγότερο αξιόπιστη, μόνο και μόνο γιατί υπάρχουν περισσότερες διαφορές ανάμεσα σε δυο νοητικά γεγονότα απ’ ό,τι ανάμεσα σε δυο οποιαδήποτε κβάντα φωτονίου.
Ο τρίτος νόμος προϋποθέτει την παλιά μαγική αντίληψη ότι το όμοιο επηρεάζει το όμοιο. Μόνο ανάμεσα σε φαινόμενα ή νοητικά γεγονότα που έχουν αρκετή ομοιότητα μπορεί να διεξαχθεί μια μαγική σχέση.
Ο τέταρτος νόμος περιγράφει τη μαγεία με αρκετή προθυμία. Ωστόσο, θέτει το ίδιο πιθανολογικό όριο στη μαντεία. Είναι δυνατόν, οποιαδήποτε στιγμή, κάποιος να «μαντέψει» το αιθερικό μοτίβο του μέλλοντος εκείνης της στιγμής, διαλέγοντας πολύ απλά το πιο πιθανό μέλλον και ως έτσι να το πραγματοποιήσει εν αγνοία του.
Επιπλέον, και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, η μαντεία μπορεί να θηρεύσει μελλοντικές πληροφορίες μόνο σχετικά με το μέλλον της στιγμής κατά την οποία πραγματοποιείται η μαντεία. Η αμέσως επόμενη στιγμή μπορεί να έχει ένα διαφορετικό, δικό της μέλλον, αν λάβουμε υπόψη μας τα αποτελέσματα της αοριστίας. Γι’ αυτόν το λόγο θα πρέπει κανείς να «εκτελεί περισσότερη μαγεία παρά μαντεία».
Η μαγεία που γίνεται εκ των προτέρων είναι πιο σίγουρο ότι θα διαφοροποιήσει την ακολουθία των πιθανοτήτων προς όφελος κάποιου, ενώ η μαντική θα δώσει καλύτερα αποτελέσματα αν διεξαχθεί με στόχο το κοντινό κι όχι το μακρινό μέλλον, που είναι περισσότερο εκτεθειμένο στις αόριστες χαοτικές περιστάσεις…

Αιθερικός Συντονισμός & Μετενσάρκωση
Εν ολίγοις, αυτό που στην ουσία υπονοούν και προτείνουν οι Πέντε Θεμελιώδεις Νόμοι του Χάους είναι μια νέα περιγραφή των λεγόμενων «πνευμάτων» και του ανθρώπινου «ψυχικού οργανισμού».
Δηλαδή, όταν ο μάγος επικοινωνεί με το λεγόμενο αρχέτυπο θεό και τις δαιμονικές μορφές, στην ουσία δημιουργεί ένα ψυχικό συντονισμό με ιδέες και συναισθήματα που προβάλλονταν πάντα κάπου στον κόσμο, ελπίζοντας παράλληλα πως ο συντονισμός αυτός θα ενισχύσει τις ανάλογες εσωτερικές εκφάνσεις των γεγονότων.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η ανθρωπότητα δημιουργεί θεούς κι όχι το αντίθετο! Όμως μόλις αυτοί δημιουργηθούν, μπορούν να μας επηρεάζουν για όσο συνεχίζουμε να τους λατρεύουμε με τη συλλογική μνήμη και τις παραδόσεις μας, που περνούν από γενιά σε γενιά.
Σχετικά τώρα με τον ανθρώπινο ψυχικό οργανισμό πρέπει να σημειώσουμε ότι αποτελείται από αιθέρες που σχετίζονται με ποικίλα οργανικά επίπεδα του οργανισμού.
Στον ανατολικό εσωτερισμό, ο αιθέρας των οργάνων του σώματος, και ιδιαίτερα αυτός του νευρικού συστήματος, είναι γνωστός με την ονομασία Τσι ή Κι, και πολλά είδη απόκρυφων πολεμικών τεχνών και ιατρικής έχουν ως στόχο τους την ικανότητα να τον επηρεάζουν.
Από την άλλη, στη δυτική ιατρική (ή αλλοπαθητική) ο οραματισμός έχει αρχίσει να παίρνει τη θέση που του αρμόζει στη θεραπεία των παθήσεων.
Τα αιθερικά μοτίβα που σχετίζονται με τη μνήμη και τις διανοητικές δραστηριότητες συντελούν σ’ αυτό που συνηθίζουμε να ονομάζουμε «ανθρώπινη ψυχή». Σύμφωνα όμως με το μοντέλο της Χαοτικής Μαγείας, ένα τέτοιο είδος ψυχής δεν θα μπορούσε να επιβιώσει έξω από το σώμα που φθείρεται εκτός κι αν τα μέρη από τα οποία αποτελείται μπορούν να αντιγραφούν σε άλλους εν ζωή ανθρώπους.
Επομένως, η μετενσάρκωση πρέπει να ερμηνεύεται σαν πράξη επικοινωνίας των αιθερικών μοτίβων!
Αναλογιστείτε για λίγο τους πνευματιστές, που στις συνεδρίες τους (seances) ισχυρίζονται ότι αποκτούν υπερφυσικές ικανότητες, όταν στην πραγματικότητα δημιουργούν ασυνείδητη τηλεπαθητική πρόσβαση στις αναμνήσεις του πελάτη.
Τα αιθερικά μοτίβα μπορούν να συντονίζονται, να επικοινωνούν και να ανταλλάσσουν πληροφορίες μεταξύ τους, επηρεάζοντας έτσι εν τέλει την ύλη και τη σκέψη μας…

Θέωση, Αστρολογία & Τάλισμαν
Ας επιστρέψουμε όμως για λίγο στους θεούς, για να επισημάνουμε το εξής: το να επιτύχει κάποιος το συντονισμό με το αιθερικό μοτίβο π.χ. ενός ζώου, σημαίνει ταυτόχρονα πως συνδέεται με το μοτίβο ολόκληρου του είδους.
Αν κάποιος καταφέρει να συντονιστεί απόλυτα με το ανθρώπινο αιθερικό μοτίβο, τότε συμβαίνει αυτό που οι μονοθεϊστές περιγράφουν ως εμπειρία θέωσης! Για να φτάσει κάποιος όμως στην πληρότητα αυτής της εμπειρίας, θα πρέπει επίσης να αντικρίσει και το Διάβολο.
Στην ουσία, ολόκληρο το αιθερικό μοτίβο της γήινης ζωής μπορεί θεωρητικά να γίνει αντιληπτό, κι εκείνοι που το έχουν «πλησιάσει» του δώσανε ονόματα όπως Πάνας, Μπαφομέτ και Γαία…
Είναι αλήθεια πως η θεωρία της Χαοτικής Μαγείας έχει δανειστεί τα στοιχεία της από ποικίλα αποκρυφιστικά συστήματα. Παρ’ όλα αυτά όμως, δεν υπάρχει τίποτα σ’ αυτήν που να είναι υπέρ της ψευδοεπιστήμης της αστρολογίας!
Εξαιρείται φυσικά το γεγονός ότι η πίστη των αστρολόγων σ’ αυτό που κάνουν μπορεί να προκαλέσει κάποιο αιθερικό αποτέλεσμα, το οποίο θα ήταν πολύ ισχυρότερο αν υπήρχε ομοφωνία ανάμεσά τους, πράγμα το οποίο δεν συμβαίνει.
Φαίνεται ότι μονάχα τα περιεχόμενα της μνήμης ενώνονται με τα αιθερικά μοτίβα καθώς ανασύρονται συνειδητά ή κατόπιν υποβολής. Κι αυτό είναι κάτι υποθετικό ακριβώς γιατί η μνήμη είναι στον καθένα κωδικοποιημένη αόριστα.
Επίσης, το να ανασύρεις από τη μνήμη σου δεδομένα μέσω της υποβολής είναι αδιαμφισβήτητα ο πιο μαγικά αποτελεσματικός τρόπος, καθώς οι πληροφορίες δεν θα είναι μπερδεμένες ούτε νοθευμένες από την ενσυνείδητη σκέψη.
Αυτή είναι κι η αιτία για όλα αυτά τα μαγικά κόλπα, με τις εναλλακτικές καταστάσεις συνειδητότητας, τα σύμβολα, τις σφραγίδες, τους καθρέφτες και τα μάντρας, τα οποία επιτρέπουν στον ασυνείδητο νου να δράσει απαλλαγμένος από τη συνειδητή παρεμβολή.
Έτσι, είναι φανερό ότι ο σκοπός ενός «φορτισμένου» τάλισμαν είναι να προκαλέσει την προβολή από το μαγικό ξόρκι με το οποίο φορτίστηκε, όποτε εκείνος που το φόρτισε το βλέπει ή το οραματίζεται.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι το ξόρκι κατοικεί μέσα στο υλικό του τάλισμαν. Το ίδιο το αντικείμενο είναι άχρηστο για κάθε άλλο άνθρωπο έκτος από εκείνον στον οποίο έγινε το ξόρκι και δόθηκε το τάλισμαν.

Πώς Βλέπουμε Φαντάσματα
Συν τοις άλλοις, το μοντέλο της Χαοτικής Μαγείας προτείνει και μια νέα ερμηνεία σχετικά με το φαινόμενο της θέασης των φαντασμάτων…
Σχεδόν σε όλες τις θεάσεις οι μάρτυρες είτε είχαν στην κατοχή τους μια εικόνα του νεκρού που αντίκρισαν είτε κατάλαβαν ότι είδαν ένα νεκρό όταν σύντομα μετά την επαφή αντίκρισαν μια εικόνα του.
Οι περισσότεροι αρχαίοι άνθρωποι θα πίστευαν ότι είχαν δει ένα φάντασμα αν συναντούσαν κάποιον νεκρό στον ύπνο ή στον ξύπνιο τους. Σήμερα, οι περισσότεροι διαχωρίζουν αμέσως αυτές τις δύο παραπάνω εμπειρίες.
Ωστόσο, όπως το φως του ήλιου καλύπτει τα άστρα την ημέρα, έτσι κι όταν αισθανόμαστε ξύπνιοι ξεχνάμε το γεγονός ότι ακόμα ονειρευόμαστε.
Ο συντονισμός με τα αιθερικά μοτίβα ως εξωγενείς πηγές πληροφοριών είναι ένας απλός, αν και κοπιαστικός, τρόπος για να δημιουργήσουμε τεχνητά φαντάσματα ανθρώπων που ποτέ δεν υπήρξαν. Παρ’ όλα αυτά όμως, έχει τα ίδια αποτελέσματα, όπως κι αν βλέπαμε ένα «πραγματικό» φάντασμα.

Τα Υψηλά Μαθηματικά της Χαοτικής Μαγείας
Τα Μαθηματικά του Χάους περιγράφουν τους πολύπλοκους εκείνους μηχανισμούς μέσα από τους οποίους κβαντικά διαδοχικά γεγονότα που είναι πιθανολογικά επηρεασμένα από αιθερικά σκιώδη χρονικά μοτίβα ασκούν σε βάθος επιρροή στα γεγονότα του μακροσκοπικού κόσμου…
Πιο περίπλοκες μαγικές πράξεις, όπως η επίκληση (invocation), δεν μπορούν να περιγραφούν ξεκάθαρα από τις εξισώσεις. Αυτό είναι δυνατό μονάχα σε πιο απλές πρακτικές όπου η πρόθεση είναι απλά η μαντεία ή η μαγεία…
Η αποτελεσματικότητα μιας μαγικής πράξης εξαρτάται από δύο κύριους παράγοντες: όπου P είναι η πιθανότητα το επιθυμητό γεγονός να συνέβη τυχαία, κι όπου Μ είναι ο μαγικός παράγοντας. Η πιθανότητα Ρ κάθε γεγονότος που συμβαίνει στην τύχη πρέπει να βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο μηδέν, στην α-πιθανότητα κι ακόμα στη βεβαιότητα.
Ο μαγικός παράγοντας Μ φτιάχτηκε από τέσσερις παράγοντες που αναπαριστούν τα τέσσερα βασικά συστατικά κάθε μαγικής πράξης. Όπου G είναι γνώση, όπου L είναι ο μαγικός σύνδεσμος, όπου Α είναι η συνειδητή επίγνωση κι όπου R είναι η υποσυνείδητη αντίσταση. Αυτοί οι τελευταίοι δύο παράγοντες, ο A κι ο R, δρουν αρνητικά, μειώνοντας την αποτελεσματικότητα της μαγείας.

Η Πρώτη Εξίσωση
Η πρώτη εξίσωση της μαγείας λοιπόν είναι η εξής: Μ = GL (1-A)(1-R)
Μέσω τις εξίσωσης αυτής γίνεται φανερό ότι και οι τέσσερις παράγοντες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στο σχεδιασμό μιας μαγικής πράξης, αλλιώς θα είναι πολύ λίγο. Ο υπεράνω όλων μαγικός παράγοντας Μ δεν μπορεί ποτέ να υπερβαίνει την αξία της γνώσης ή της ποιότητας του μαγικού συνδέσμου. Ούτε και μπορεί να είναι μεγαλύτερος από το (1-Α) ή το (1-R). Αν όλοι οι παράγοντες είναι στο μισό, 0.5, τότε ο υπεράνω μαγικός παράγοντας Μ θα είναι 0.0625, δηλαδή πολύ μικρός, και άρα απίθανο να δημιουργήσει κάποιο ορατό αποτέλεσμα…
Τα ξόρκια ή οι τεχνικές χρήσης των μαγικών σφραγίδων (sigils) θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ώστε να διατηρούν τη συνειδητή επίγνωση Α σε επίπεδα 0.1 έως 0.2. Ένα ξόρκι ή μια σφραγίδα είναι μια αφηρημένη αναπαράσταση της επιθυμίας. Είναι κατασκευασμένο έτσι ώστε να έχει το λιγότερο δυνατό νόημα για το συνειδητό μυαλό (mystery τ. 23). Δρα έτσι ώστε να κατευθύνει τη δύναμη της γνώσης στο υποσυνείδητο, το οποίο γεννά την πραγματική επιθυμία για να εκπέμψει ή να απορροφήσει τα αιθερικά μοτίβα…
Η υποσυνείδητη αντίσταση R πρέπει παρομοίως να συγκρατείται στην ελάχιστη τιμή, καθώς οτιδήποτε πάνω από 0.2 είναι σοβαρή παρασπονδία…
Αν οι τιμές του G και του L μπορούν να κρατηθούν σε επίπεδο από 0.8 έως 0.9, και οι τιμές Α και R σε επίπεδο από 0.1 ως 0.2, τότε ένας παράγοντας Μ σε τιμή περίπου 0.5, που είναι και η μικρότερη απαιτούμενη τιμή για να υπάρχει κάποιο μαγικό επακόλουθο, θα δώσει κάποιο αποτέλεσμα…

Η Δεύτερη Εξίσωση
Η δεύτερη εξίσωση της μαγείας είναι η εξής: Pm = P + (1-P)M1/P, όπου Pm, η πιθανότητα να πραγματοποιηθεί το επιθυμητό γεγονός μέσω μαγείας…
Αυτή η δεύτερη εξίσωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εκτιμηθεί η πιθανότητα να συμβεί μαγικά ένα γεγονός Pm, αν η πιθανότητα να συμβεί κατά τύχη Ρ, κι ο μαγικός παράγοντας Μ, μπορούν να διατιμηθούν. Εναλλακτικά και αντίστροφα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε να υπολογίσει κανείς πόση μαγεία Μ θα απαιτούνταν για να αυξηθεί η πιθανότητα ώστε να φτάσει σε ένα πιο αποδεκτό επίπεδο…
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι κάθε πράξη μαγείας θα τείνει να βελτιώνει κάθε μη μηδενική πιθανότητα, κι αν αυτό είναι το αποτέλεσμα που ο μάγος επιθυμεί, τότε εκείνος/η θα πρέπει να κάνει όλα τα συνήθη πιθανά βήματα ώστε να αυξήσει την πιθανότητα να συμβεί το επιθυμητό αποτέλεσμα κατά τύχη, πριν και αφού χρησιμοποιήσει μαγεία…
Κάτι άλλο που μπορεί να ενδιαφέρει τους παραψυχολόγους είναι ότι στατιστικά τα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα μπορούν να προβλεφθούν αν οι ψυχικές δυνάμεις δοκιμάζονται ενάντια σε γεγονότα υψηλότερης πιθανότητας από την κάρτα Zener που προβλέπει μόνο το Ρ = 0.2…
Επίσης, είναι προφανές ότι κάθε Μ = 1 πράξη μαγείας θα αυξήσει κάθε πιθανότητα μετατρέποντάς τη σε βεβαιότητα, όπου Pm = 1…
Συνεπώς, οτιδήποτε μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω της μαγείας. Ωστόσο, στην πράξη είναι συχνά δύσκολο να δημιουργήσει κανείς τις συνθήκες για μια τιμή Μ = 1…
Πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει παράγοντας για τη δύναμη της θέλησης ή για την επιθυμία στις εξισώσεις της μαγείας. Η θέληση υπολογίζεται από τις συνθήκες του παράγοντα της γνώσης. Η επιθυμία είναι διαδοχικά εξαρτώμενη, και για όσο ένας ταιριαστός μαγικός δεσμός υπάρχει, η υποσυνείδητη αντίσταση είναι χαμηλή, κι ένας κατάλληλος μηχανισμός ξορκιού χρησιμοποιείται για να αποκλείσει τη συνειδητή επίγνωση. Μια κοινή επιθυμία είναι τόσο αποτελεσματική όσο μια εμμονή, για όσο ενεργοποιείται μέσω της γνώσης…

Η Τρίτη Εξίσωση
Η τρίτη εξίσωση της μαγείας περιγράφει τα πιθανά αποτελέσματα των εξορκισμών που έγιναν για να εμποδίσουν να συμβεί κάποιο γεγονός. Εδώ, η τιμή του παράγοντα Pm είναι χαμηλότερη από αυτή της πιθανότητας να συμβεί το γεγονός κατά τύχη Ρ. Οπότε: Pm = P – P M1/(1-P)
Συγκεντρωτικά, οι τρεις εξισώσεις της μαγείας είναι οι εξής:
Μ =GL (1-A)(1-R)
Pm = P + (1-P)M1/P
Pm = P-PM1/(1-P)
Από μόνες τους υποδεικνύουν ότι η μαγεία και η μαντεία είναι πολύ δύσκολες. Η πρώτη δείχνει ότι η προσπάθεια και η ικανότητα πρέπει να χρησιμοποιηθούν έτσι ώστε να καταστήσουν έναν παράγοντα Μ τιμής 0.5 ικανό να φέρει εις πέρας μια κατάσταση. Η δεύτερη και η τρίτη υποδεικνύουν ότι ακόμα κι αυτό κάνει μια μικρή διαφορά, όταν χρειάζεται να χειραγωγήσει την τύχη.
Για να βελτιώσει κανείς τις συνθήκες τις ύπαρξής του, καθαρά μέσω της παραψυχολογίας, αυτές οι εξισώσεις περιγράφουν ότι απαιτείται η ικανότατη συμμετοχή ακραίων μαγικών πρακτικών. Ωστόσο, όταν οι κατάλληλες κινήσεις γίνουν για να επιτευχθεί υψηλή γνώση και χαμηλή συνειδητή επίγνωση κι υποσυνείδητη αντίσταση, τότε βρίσκονται πάντα στη διάθεση του μάγου για οτιδήποτε επιθυμεί να επιτύχει…


Σημείωση: Το παρόν κείμενο είναι απόσπασμα και ελεύθερη απόδοση από το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου – ευαγγέλιο της Χαοτικής Μαγείας, Liber Kaos (1992), του P. J. Carrol. Δημοσιεύτηκε αρχικά στο περιοδικό mystery τ. 28.